IMITACIÓN

Fai clic na imaxe

O/A neno/a debe desenvolverse nun ambiente habitual de gozo e de alegría, a súa espontaneidade é sinónimo de saúde interior e de equilibrio da súa personalidade e por iso é moi importante o non freala.

Moitas veces os adultos pensan que os/as nenos/as non se dan conta do que se fai ao redor ou do seu significado. Con todo, os ollos dos nenos son como cámaras fotográficas que van rexistrando cada un dos acontecementos que se suceden con minuciosidade, polo que os adultos sempre han de valorar o exemplo que ofrecen aos nenos. É certo que non sempre entenden o significado das cousas, pero queda almacenado no seu interior e pode converterse nun factor construtivo.

Cando comeza a etapa de imitación

O/A neno/a ao redor dos tres anos imita sen limitación. Imitar é a súa forma de vivir, é un síntoma de crecemento. O/A neno/a imita porque admira e admira porque sente que non pode facer todo o que quere e porque ao seu ao redor fanse cousas para as que el non sente capaz. Imita porque quere ser como os demais e, sobre todo, porque quere ser maior.

O/A neno/a non utiliza un criterio de selección, pero con frecuencia se encariña con determinados tipos, xestos, accións ou figuras que lle producen máis admiración. O ámbito da imitación infantil é o familiar e, no seu caso, o do medio ambiente e a contorna que lles rodea. As alteracións no fogar repercuten sensiblemente no neno, a harmonía neste ámbito fai posible un crecemento alegre, cordial e espontaneo.

O/A neno/a debe sentir de bo grado a suficiente liberdade de movementos como para elixir as súas formas de imitación. As represións inhiben as súas enerxías e producen temores que poden ser moi prexudiciais. En calquera caso, isto non quere dicir que o/a neno/a deba satisfacer todos os seus desexos, xa que se isto sucede, desorganizarase a súa personalidade e incorrerá no capricho, o egoísmo e a mala educación. É importante que o/a neno/a aprenda a regular o seu comportamento por normas ordenadas, pero non convén que sexan nin moitas nin moi opresivas. É vital ter presente que todo o que viva ao redor dun/ha neno/a é responsable da súa educación e, que ás veces non se queira comprender nin aceptar esta responsabilidade, non significa que sexa menos real nin importante para a vida e o desenvolvemento e crecemento dun neno.

Fonte: Jesús Falcon.